L.I.A. ESKOLAKOAK. ELUR PANPINA IZAN NAHI ZUEN PINGUINOA

Bazen behin, Hego Poloko txoko txiki polit batean gizarte berezi bat. Bertan, Inuitak, pinguinoak eta elur panpinak bizi ziren. Pinguinoen artean, bazen Plast izeneko bat. Gazteena zen eta denek maitatzen zuten. Bera ere oso pozik bizi zen pinguinoekin, baina elur panpina izan nahi zuen, izan ere, hauek beti jolasten ibiltzen ziren eta pinguinoak lanean.

            Egun batean, Plast enteratu zen Inuit azti bat bizi zela herrian. Hurrengo egunean, aztiaren bila joan zen. Plastek galdetu zion:

-          Zu al zara Inuit aztia?

-          Bai, ni naiz. Zer nahi duzu? – esan zion aztiak.

-          Elur panpin bat izan eta beraiek bezala jolasten ibili nahiko nuke -  esan zion Plastek.

-          Ongi da! Baina zure malko bat behar dut.

-          Biharko ekarriko dizut! – esan zuen Plastek.

        Hurrengo egunean, Plast malko batekin joan zen eta segituan egin zion edabea. Edabea edan eta bi minutu igaro ondoren, elur panpina bihurtu zen. Bene-benetako elur panpina ematen zuen eta beste elur panpinengana joatea erabaki zuen.

            Elur panpinen bizilekura iritsi zenean ez zuen arazorik izan beraien laguna izateko. Poz-pozik ibiltzen ziren jolasean. Zoritxarrez, Plast zikindu egin zen eta bainu bat hartzea erabaki zuen. Uretara sartu zenean, magia desegin zen eta berriro ere pinguino bihurtu zen, nahiz eta berak ez jakin.

            Lagun berriengana joan zenean, elur bolak botatzen hasi zitzaizkion.

-          Zergatik botatzen dizkidazue elur bolak? – galdetu zuen Plastek.

-          Pinguino bat zarelako. – esan zuten elur panpinak.

-          Ni Plast naiz, ez naiz pinguinoa! – esan zuen Plastek.

      Plast konturatu zen berriz ere pinguino bihurtu zela eta egia kontatu zien. Ondoren, elur panpin batek esan zion:

-          Gutariko bat gaixorik dago eta gurekin jolastu nahi baduzu, Inuit aztia ekarri beharko duzu gure laguna sendatzeko.

      Plast herrira joan zen eta aztiari hauxe esan zion:

-          Beste mesede bat eskatu behar dizut, elur panpin bat gaixorik dago eta zure laguntza behar du.

-          Ongi da joango naiz! – aztiak erantzun zion.

      Aztia eta Plast hara joan ziren eta aztiak sendagai bat eman zion elur panpin gaixoari. Edabea edan eta segituan sendatu egin zen.

      Elur panpinek Plasti esan zioten beraiekin jolasteko ez zuela elur panpina izan beharrik. Hortik aurrera, Plast ahal zuen bakoitzean beraiekin jolasten zen.

      Hala bazan eta ez bazan atera dadila Inuiten herriko plazan.