KANTU KANTARI

Garai batean,eta, ez dira urte asko preziso,etzen , lagunarteko otordurik, ez behintzat, afaririk, kantuan edo kantatzen saio bat egin gabe, bukatzen zenik.  Etzen, leku, herri edo, eremu jakin batera , mugatutako ohitura,  Euskalherriko herri gehienetan, oso zabaldua zena baizik.

 

Gizarteak, berezko, eta, berarekin dituen zikloen eraginez,  ohitura horretan, aldaketa sakon eta nabarmena egon dala, uka ezinekoa da.  Gaur egun, etzaio inori, burutik pasa ere egiten, ezta, taldetxo bat izanik ere, jatetxe bateko jangela batean, edo eta, elkarte batean ere, ( salbuespeneko giro batean izan ezik )  kantatzen hastea. Agian, “ ZORIONAK “  edo horrelako zerbait dago onartuta, baina, hori bakarrik.

 

Baina, baita ere, gizakiak, berezkoa du,  bere barruan  dagoen zerbait da,  bere iraganari,

pasatakoari, begiratzeko joera eta grina.  Gazte aroko oroitzapenak, adibidez,  onak badira behintzat, ( txarrak berehala uxatzen  saiatzen gera )  giro hartara itzultzeko, bueltatzeko, barrenean sortzen den nahaia eta irrikia, guztiz atsegina surtatzen da.

 

Zentzu horretan, badirudi, azken bolada honetan,  iraganeko haizearen igurtzi hura, amesten, eta gehiago, errealitate bihurtu nahaian  dabilen, jende dexente dagola.  Herri askotan ari dira, taldetako kantuaren espiritua berreskuratu nahaian, kantaldiak, kantu jirak, etabar, etabar  antolatzen.

 

Lizartzan, beti izan da, musika eta kanturako gogoa, joera, eta batzuentzat, sentidurik onenean esan da, grina.  Gehiago, gaur egun ere, Lizartzako musika maila, oso goian dagola lasai esan daiteke, eta askok , inbiri sano bat digutela ere bai, hasi, instrumentujoleetatik, abeslarietaraino, eta maila guztietan gainera.  Ikusi besterik ez dago, Eguberritako umeen emankizuna, Ihauterietan eta Herriko festetan, besteak beste, herriko, musikoak ematen dituzten emanaldiak, edo eta  abesti txapelketetan eta bestelako jaialdietan, ematen duten maila, esandakoa baieztatzeko.

 

Bete beharreko hutsunetxo bat bazegoen ordea, lehen aipatutako, lagunarteko kantu giro hura , berreskuratzea alegia.  Eta,  beste herri askotan bezela, gazte aroko oroitzapen haizeak ikuittuta,  taldetxo bat ari da, beren ametsa betetzen.

 

Hamabostero, hostiralez, iluntzeko 8H30 tan biltzen dira. Eta, lehenik, girotzeko, afari mokadutxo bat,  xumea, baina, goxoa eta moduan.  Ondoren, kantaldia :  Agur jaunak,

Boga  Boga,  Maitia nun zira,  Ikusten dezu goizean,  Nere aitak amari,  Nere maitia

jeiki ta jeiki, etabar, ohiko abestien ensaio saioa eta serioa,  esperientzi haundia eta pazientzi  haundiagoa duen, noinujole baten laguntzarekin.

 

Ateak  irekiak dituzte eta  ez dute Ainhoa Arteta edo Pavaroti izatea eskatzen.  Ezta ere, beren adina edukitzea,  berak duten  gauza bakarra baizik : LAGUNARTEKO KANTURAKO GOGOA,  eta, ahal den neurrian, hobetzen joateko ilusioa.